Publicatie: Tijdschrift voor Begeleidingskunde
Ontwikkelaanpak verwaarloosde organisaties
Nu organisaties steeds minder steunen op bureaucratische, hiërarchische structuren en zoeken naar alternatieve mechanismen van coördinatie en controle, verschuift de focus naar de kwaliteit van verbindingen binnen en buiten organisaties. Dat plaatst begeleidingskundigen voor nieuwe uitdagingen en verschaft hen nieuwe mogelijkheden. Het succes van het menselijke organiseren is steeds meer afhankelijk van de kwaliteit van de verbindingen en is wat dat betreft vergelijkbaar met de ontwikkeling van het jonge kind. Er bestaan interessante parallellen tussen opvoedingsrelaties en verbindingen van volwassenen in organisaties. De kwaliteit van beide type relaties wordt in hoge mate bepaald door wederzijdse sensitiviteit en responsiviteit. In een goed op elkaar afgestemde relatie ontstaat vertrouwen en een positieve verwachting over toekomstige ontmoetingen met deze en andere personen, die tot uitdrukking komt in prestaties die de verwachting overtreffen. Het omgekeerde is ook waar: in een kwalitatief arme relatie is het tegenovergestelde van vertrouwen – angst – het resultaat, die weinig goeds voorspelt over de prestaties. We zien dan risicomijdend gedrag, dat we op uitgebreide schaal aantreffen in verwaarloosde organisaties. De ervaring leert dat tamelijk laat wordt ingegrepen en dat de omvang en ernst van die verwaarlozing gemakkelijk verborgen blijven. Eenmaal ontdekt, blijkt de situatie vaak erger dan gedacht. In dit artikel ga ik nader in op verwaarlozing en de wijze waarop ik daarop als adviseur intervenieer.
Het volledige artikel is hieronder te downloaden: