Voorgangersreis?
Over een week hoop ik met een tiental voorgangers naar Oeganda te reizen. Best vreemd, want ik ben helemaal geen voorganger. ‘Geeft niet’ zegt de reisleider van Tear, de organisator van deze reis, ‘ook voor-trekkers zijn welkom’. Poeh, ik mag mee, maar het voelt nog als een tweederangs-reiziger. Ik herken me overigens wel als voor-trekker. Ik ben immers al bij heel wat vernieuwingen in kerk en werk betrokken geweest. Bovendien ben ik oudste in een tamelijk nieuwe en vrije Baptistengemeente: Kaleb Teylingen.
Kaleb Teylingen
Deze gemeente startte zo’n 12 jaar geleden met een tiental gezinnen om de geur van Christus te verspreiden in Voorhout, wat inmiddels met Sassenheim en Warmond, Teylingen heet. Met 180, vooral jonge leden, vormen we een hechte, informele gemeenschap met een missionair karakter. De vloeibare en gehorizontaliseerde samenleving is herkenbaar aanwezig. De oudstenraad concentreert zich op gebed en strategie. Er ontstaan steeds meer initiatieven van onderen, dat wil zeggen: zonder tussenkomst van de oudstenraad. Zo startte twee jaar geleden een lid met de Micha-cursus. In haar enthousiasme stak ze vele Kalebieten aan, die Micha volgden en ‘God in de supermarkt’. Zij kopen nu verantwoord in. Of een ander lid, die met een groep vrouwen (‘Nice to meet’) elke 6 weken moslima’s ont-moet. Doel is elkaar te leren kennen, samen dingen te doen en vooral naar elkaar te luisteren. In zo’n ‘van onderen’-gemeente ben ik oudste, dus vooral geen voor-trekker.
Toch ga ik graag mee om Umoja-projecten van dichtbij te zien. Hoe gelovigen hun levensovertuiging niet zozeer belijden, maar vooral praktiseren. Maar wat, als ik eenmaal weer terug ben in Teylingen? Ja, dat wordt spannend en het voelt nu al paradoxaal. Want natuurlijk zal mijn enthousiasme moeilijk te temmen zijn. Echter, hoe meer ik als oudste of expert (ik ben er immers geweest…) ‘preek’ over Umoja, hoe meer men zal afhaken. Denk aan die eindeloze avonden met vakantiedia’s. Zo’n voor-trekker wil ik niet zijn.
Introductie Umoja
Wat dan wel? Juist deze week besprak ik met twee enthousiaste ‘Micha-leden’ hun ideeën over Umoja. Ja, daar willen ze wel wat mee, niet van boven, maar juist van onderen. Men verwacht een dienende rol van de oudstenraad, dat is het stimuleren, faciliteren, desgevraagd toerusten en verbinden van kennis, die elders in de gemeente is opgedaan. En mijn Oegandese reiservaringen dan? Die willen ze graag horen, om te zien wat ze er mee kunnen. En nee, geen programmatische aanpak. Klein houden en bouwen op enthousiaste ‘leiders’; niet weten waar het toe leidt, stap voor stap verder gaan. Van Micha naar Umoja, zonder spectaculaire evenementen, maar hard werken in het klein. Mensen aansteken, dan afwachten wat er gebeurt. Anderen nemen binnenkort Micha over. Zij gaan als echte verspieders verder, Umoja is nu hun land van melk en honing. Voor mij meer een rol langszij dan als voor-trekker. Dat doe ik met genoegen, voor het beste resultaat!
Oegstgeest, 1 juni 2017